Wilczarz irlandzki na pierwszy rzut oka może wzbudzać w niedoświadczonych psiarzach mieszankę respektu i grozy. Jest to w końcu jedna z największych ras psów, osiągających w kłębie powyżej 70 cm wysokości! W dodatku, jako zwierzęta pierwotnie użytkowane w kierunku polowań, potrafią one rozwinąć imponujące prędkości. Niemniej, pomimo tego jak wygląda dorosły osobnik, przy odpowiednim wychowaniu, przedstawiciele tej rasy są absolutnie niegroźni. Wilczarz irlandzki to czuły, lojalny, kochający dzieci towarzysz o ogromnym sercu- zdecydowanie warto bliżej się z nim zapoznać!
Wilczarz irlandzki – wygląd i opis rasy
- wysokość w kłębie: min 79 cm (samce), 71 cm (suki)
- Masa ciała: min 55 kg (samce), 41 kg (samice)
- Rozmiar: bardzo duży
- Sierść: długowłosa, o twardej i sztywnej szacie; obecny podszerstek
- Długość życia: 10 lat
Charakterystyka
- Inteligencja: 4/5
- Relacje z dziećmi: 5/5
- Relacje z kotami: 2/5
- Aktywność: 4/5
- Nadaje się do życia w bloku: 1/5
- Łatwość wychowania: 4/5
- Skłonność do ucieczek: 3/5
- Skłonność do agresji: 1/5
- Predyspozycje do stróżowania: 3/5
- Predyspozycje do obrony: 2/5
- Koszt utrzymania: 5/5
- Zdrowotność: 3/5
Wilczarz irlandzki – wzorzec rasy
- Kraj pochodzenia: Irlandia
- Klasyfikacja FCI: grupa 10 (charty), sekcja 2 (charty szorstkowłose); typ chartowaty; nie podlegające próbom pracy
- Użytkowanie: początkowo wykorzystywany do polowań na wilki oraz jelenie, dziś jako pies towarzyszący.
- Wrażenie ogólne: pies o dużych rozmiarach, to jak wygląda dorosły osobnik wzbudza respekt- jest dobrze zbudowany, silny, muskularny. Jednocześnie cechuje go smukła budowa ciała, lekki i swobodny chód, ogon oraz głowa noszone są wysoko. Temperament psa wskazuje na jego odwagę, aktywność oraz zrównoważenie.
- Wilczarz osiąga dojrzałość oraz kończy proces wzrostu po osiągnięciu co najmniej 3 lat.
- Głowa: długa, o nieznacznie zaznaczonych kościach oraz bruździe czołowej; kufa wąska oraz długa, uzębienie o zgryzie nożycowym, pełne; oczy ciemne; uszy niewielkich rozmiarów.
- Szyja: długa, dobrze umięśniona, pozbawiona podgardla.
- Tułów: długi i mocno zbudowany; klatka piersiowa szeroka oraz głęboka; szeroki zad; lędźwia wysklepione w delikatnym stopniu.
- Ogon: długi, dobrze owłosiony.
- Kończyny: muskularne, odpowiednio kątowane, mocne. Palce kończyn są okrągłe, a ich pazury zakrzywione.
- Szata: owłosienie twarde oraz szorstkie, dopuszczalne umaszczenia obejmują barwę szarą, czarną, białą, płową, pręgowaną oraz czerwoną. Szata jest długa, posiada podszerstek.
- Przykładowe wady: krzywe lub słabe kończyny, nos lub wargi ubarwione inaczej niż na kolor czarny, jasne oczy, krótki tułów, duże uszy.
- Wady dyskwalifikujące: agresja, lękliwość, nieprawidłowości anatomiczne.
Wilczarz irlandzki – charakter
Wilczarz irlandzki stanowi świetny materiał na idealnego psa towarzyszącego. Jest bardzo wrażliwy, uczuciowy i silnie przywiązuje się do swojego właściciela. Potrzebuje bliskiego kontaktu z człowiekiem, cechuje go lojalność oraz wierność. Z uwagi na swoje delikatne oraz spokojne usposobienie, a także wysoki poziom zrównoważenia, dobrze dogaduje się z dziećmi i mimo potężnych rozmiarów, zachowuje się w stosunku do nich niezwykle czule oraz łagodnie. Wilczarza irlandzkiego cechuje silnie wyrażony instynkt łowiecki, dlatego jego obecność w pobliżu kota wiąże się dlatego drugiego z niebezpieczeństwem. Chociaż zwierzęta tej rasy nie wykazują specjalnej predyspozycji do ucieczek, warto mieć na uwadze, że w przypadku zwęszenia zwierzyny, może bez zastanowienia za nią pobiec.
Wilczarz irlandzki – długość życia
Przeciętna długość życia wilczarza irlandzkiego wynosi 10 lat. Warto dołożyć wszelkich starań, aby żywotność naszego psa była jak najdłuższa- pamiętać o regularnych wizytach u lekarza weterynarii, szczepieniach, profilaktycznych zabiegach, odrobaczaniu oraz zabezpieczeniu przeciwko kleszczami. Oprócz tego kłaść nacisk na dobre, wysokojakościowe pożywienie dla naszego psa, kontrolować stan jego zdrowia, pamiętać o odpowiedniej pielęgnacji a także dostarczać zwierzęciu olbrzymią dawkę czułości oraz kontaktu z człowiekiem.
Wilczarz irlandzki – zdrowie
Wilczarz irlandzki wykazuje predyspozycję do następujących chorób:
- Skręt żołądka
- Dysplazja stawów biodrowych
- Osteochondroza
- Kardiomiopatia rozstrzeniowa
- Zespolenie wrotno-oboczne
- Padaczka
- Choroba von Willebranda
- Zaćma
- Niedoczynność tarczycy
Wilczarz irlandzki – pielęgnacja
Sierść wilczarza irlandzkiego wymaga regularnego wyczesywania oraz trymowania. Kąpiel psa wskazana jest, gdy nastąpi taka konieczność, ale takie sytuacje nie zdarzają się specjalnie często. Ważne jest także regularne podcinanie psich pazurów, kontrolowanie stanu uszu, oczu oraz gruczołów okołoodbytowych pupila. Należy także codziennie dbać o stan uzębienia zwierzęcia- zęby możemy czyścić przy użyciu szczoteczki i specjalnej pasty, lub przeznaczonych do tego celu mokrych chusteczek czy gryzaków dentystycznych. Z uwagi na obecność podszerstka, są to zwierzęta mało wrażliwe na zmiany pogody. Zwierzę tak potężnych rozmiarów nie nadaje się do życia w bloku, powinno mieć wystarczającą dużą przestrzeń do wybiegania się, a także odpowiednio spore terytorium mieszkalne. Pies tej rasy potrzebuje także dużej ilości ruchu oraz aktywności fizycznej.
Wilczarz irlandzki – żywienie
Utrzymanie wilczarza irlandzkiego w kontekście żywieniowym jest wymagającym i kosztownym zagadnieniem. Zwierzę tej rasy potrzebuje wysokojakościowego pożywienia, które- z uwagi na swoje imponujące rozmiary – pochłania w bardzo dużych ilościach. Pokarm takiego psa powinien opierać się na wysokiej zawartości białka zwierzęcego, dodatku owoców i warzyw oraz produktów będących źródłem węglowodanów. Musi zapewniać on podstawowe zapotrzebowanie na wszystkie niezbędne witaminy oraz substancje mineralne. Dobra karma dla psa powinna być również bezzbożowa, przetworzona w jak najniższym stopniu, pozbawiona wypełniaczy, sztucznych barwników oraz konserwantów. Dodatkową jej zaletą będzie także dodatek substancji chondroprotekcyjnych, probiotyków oraz kwasów omega. Poza pełnoporcjową karmą, właściciel wilczarza irlandzkiego ma do wyboru także dietę BARF, opartą na surowych składnikach. Jeżeli zdecyduje się na taką opcję, musi oczywiście pamiętać o odpowiedniej suplementacji.
Wilczarz irlandzki – szkolenie i wychowanie
Jak już wspomniano, wilczarz irlandzki to pies zrównoważony i łagodny, nie wykazujący agresji. Jest również inteligentny, przez co uczy się stosunkowo szybko i chętnie. Z uwagi na swoje olbrzymie rozmiary, w przypadku nieprawidłowego wychowania, może stanowić zagrożenie dla swojego właściciela, dlatego należy dołożyć wszelkich starań w kierunku prawidłowego ułożenia psa tej rasy. Przede wszystkim powinno się zapewnić psu odpowiednią socjalizację, zarówno z innymi psami, jak i z ludźmi. Warto również zainwestować w chociażby podstawowy kurs posłuszeństwa, zapisać szczeniaka do psiego przedszkola czy na kurs psa towarzyszącego. Z uwagi na delikatną oraz wrażliwą naturę wilczarza irlandzkiego, jego właściciel powinien być osobą nie tylko konsekwentną i stanowczą, ale także cierpliwą, sprawiedliwą i spokojną. Wilczarze irlandzkie obecnie użytkowane są jako psy towarzyszące, bardzo dobrze radzą sobie także w takich sportach jak coursing, bieg za przynętą, agility czy tropienie użytkowe. Bardzo dobrze sprawdzają się także w dogoterapii.
Wilczarz irlandzki – szczeniaki i hodowla
Decydując się na psa z hodowli, warto zwrócić uwagę na kilka aspektów, które pozwolą nam przypuszczać, że decydujemy się na zwierzę zdrowe oraz zgodne z ustalonym przez FCI wzorcem rasy. Przede wszystkim, należy sprawdzić, czy oferowane zwierzęta to szczeniaki rasowe, z rodowodem. Dobry hodowca powinien udostępnić nam dokumenty potwierdzające pochodzenie rodziców oraz posiadać taką samą metryczkę urodzenia w przypadku urodzonych szczeniąt. Podczas wizyty w hodowli, warto także ocenić warunki hodowlane w niej panujące, stopień socjalizacji psów oraz ich potomstwa oraz charakter oraz wygląd rodziców miotu. Oczywiście, koszt zakupu wilczarza irlandzkiego jest niezaprzeczalnie wysoki. Jeżeli uznamy, że cena ta jest dla nas nieakceptowalna, zawsze możemy zdecydować się na przygarnięcie przeznaczonego do adopcji przedstawiciela tej rasy. Istnieje dużo wilczarzy irlandzkich zakupionych oraz porzuconych przez nieodpowiedzialnych opiekunów, które czekają na dobry, kochający dom w schroniskach oraz psich przytułkach. Niewątpliwe najgorszą opcją jest zakup psa bez rodowodu, z rąk tak zwanych pseudohodowców. Należy pamiętać, że jedynie pies rodowodowy jest psem rasowym. W innym przypadku, zwierzę nie tylko nie wpasowuje się w wzorzec rasy, ale najprawdopodobniej jest również obarczone wszelakimi zaburzeniami- anatomicznymi, fizjologicznymi oraz behawioralnymi. Dodatkowo, kupując psa z pseudohodowli, przyczyniamy się do utrwalenia istnienia oraz rozwoju tych nieludzkich instytucji, które rozmnażają zwierzęta na potęgę, utrzymując je jednocześnie w strasznych warunkach.
Wilczarz irlandzki – cena
Cena szczenięcia wilczarza irlandzkiego waha się w przedziale od 4 do nawet 7 tysięcy złotych. Koszt zakupu zwierzęcia uzależniony jest między innymi od renomy hodowcy, pochodzenia rodziców danego szczenięcia oraz indywidualnej wartości hodowlanej konkretnego osobnika. Oczywiście należy pamiętać, że samo utrzymanie wilczarza irlandzkiego jest dosyć kosztowne- obejmuje ono wyżywienie, opiekę weterynaryjną, profilaktyczne badania, odrobaczanie, zabezpieczenie przed pasożytami zewnętrznymi, pielęgnację sierści czy kursy tresury. Dlatego nawet jeżeli decydujemy się na przygarnięcie zwierzęcia za darmo ze schroniska czy fundacji, warto oszacować ile kosztuje miesięczna opieka nad takim psem i czy jesteśmy w stanie finansowo sprostać temu zadaniu.
Wilczarz irlandzki – historia rasy, ciekawostki
- Irlandzcy celtowie wyhodowali charty dużych rozmiarów na drodze selekcji jeszcze przed I w wiekiem n.e. Psie szczątki znalezione w okolicy Dunshauglin, wykazujące znaczne podobieństwo w strukturze czaszki do wilczarza irlandzkiego, datowane są nawet na VII-VIII wiek p.ne.
- Przodkowie tej rasy mieli za zadanie polować na wilki oraz jelenie. W okresie średniowiecza oraz dwieście lat po jego zakończeniu stanowiły również prezenty, które poddani podarowywali swoim władcom- królewskim rodzinom pochodzącym z Anglii, Hiszpanii, Indii czy Szwecji.
- W XVII wieku został wprowadzony zakaz wywożenia wilczarzy spoza tereny Irlandii. Niemniej, dużo psów nadal było transportowanych do innych krajów, jako że stanowiły celne narzędzie do tępienia wilków. W wyniku takiego gospodarowania rasą, doprowadzono praktycznie do jej zaniku pod koniec XVII wieku. Została ona odbudowana dopiero dwa stulecia później.
- Aktualnie obowiązujący typ rasy stanowi symbol Irlandii. Został utrwalony poprzez krzyżówkę z deerhoundem, chartem w typie wilczarza, borzojem oraz dogiem niemieckim.
- W 1897 roku została wydana książka „The History of the Irish Wolfdog”, jedna z najsłynniejszych pozycji dla wielbicieli omawianych psów. Zawiera bogatą historię wilczarzy, a także wykres hodowców oraz osób, którzy przyczynili się do rozwoju rasy.
- W 1885 roku założony został Klub Wilczarza Irlandzkiego.
- Gwardia Irlandzka zatrudnia przedstawicieli tej rasy jako reprezentantów na oficjalnych ceremoniach oraz zwierzęta odwiedzające pacjentów w szpitalach.
Wilczarz irlandzki – dla kogo?
Podsumowując, wilczarz irlandzki jest idealnym psem dla Ciebie, jeżeli:
- Szukasz psa dużych rozmiarów
- Szukasz psa czułego, wrażliwego i lojalnego
- Szukasz psa inteligentnego
- Szukasz psa łagodnego
- Masz dzieci
- Nie posiadasz kotów
- Jesteś finansowo przygotowany na kosztowne utrzymanie przedstawiciela tej rasy
- Jesteś osobą stanowczą i konsekwentną, ale również cierpliwą i łagodną
- Nie zależy Ci na predyspozycjach obronnych lub stróżujących swojego pupila
- Mieszkasz w domu jednorodzinnym z podwórkiem oraz jesteś w stanie zapewnić psu odpowiednią dawkę aktywności fizycznej
